هر دم از این باغ بری می رسد

این روزها اگر کسی در جریان تحرکات رادیکال دانشجویی قرار می گرفت به خوبی معنای تلاش برای آزادی و برابری را که به قیمت اخراج از دانشگاه، تعلیق از تحصیل و احضاربه دادگاه انقلاب و کمیته انظباطی و تماس تهدید آمیز، تمام می شد، در می یافت. این روزها بر تمام مجامع دانشجویی رادیکال و تحول طلب، نظارت به شدت امنیتی صورت می گیرد و زیر مجموعه های دولتی در پس دیواری از سر نیزه، اعمال قدرت پلیسی می کنند. در پس این دیوار، مشخصا وزیر علوم، کارمندان حراستی و شبه نظامیان دستگاه اطلاعات، وظایف خود را انجام می دهند. به علاوه این روزها شاهد بوده ایم که به شکرانه حضور افراد شناخته شده خبرچین فعال در محوطه دانشگاه تهران و قرار داد نرم نازکان لیبرال با افراطی های وابسته به روزنامه کیهان، سیاهه هایی بی نام نشان، با هدف تهدید و تحقیر و کار پلیسی در دانشگاه منتشر شده و در آن سرشت نیروهای آزدایخواه و برابری طلب را روح خبیث شیطان لقب داده اند. عملکرد حضرات لیبرال مسلک در طول سال گذشته به جایی رسیده که به گفته بسیاری از ناظران : از دارو دسته نشریه تلنگر می بایست بیش از نیروهای حراستی و اطلاعاتی حاضر در صحنه بیم داشت

با توجه به این وضع از نظر ما مراد اصلی این نوع اقدامات سفارشی، بی تعارف، پیش در آمد یک کار پلیسی سازمان یافته است، که این عکس العمل کوته فکرانه نه تنها نشان ازعدم توانایی جریاناتی است که تا کنون مدعی سرکردگی صنفی و سیاسی در جنبش رو به جلوی دانشجویی بوده اند، بلکه اکنون در مقام یک ورشکسته پس از سالها وابستگی در جهت تضعیف فیزیکی قویترین واکنش و تنها آلترناتیو فرا دانشگاهی قدم بر می دارند

به هر حال باید گفت برگزاری مراسم هشت مارس ( روز جهانی زن) از جانب نیروهای مستقل وفعالین چپ دانشگاهی به روشنی ثابت کرد که آنچه دستگاه پلیس به حراستیها و خبر چینان و وابستگان خود آموخته بود هیچ فایده ای نداشته و بی شک جنبش آزادیخواه و برابری طلب دانشگاههای ایران که به تازگی از الیت صرفا ذهنی حاکم بر دانشگاه خلاصی یافته است، توانسته خاکستر نومیدیِ حتی بخشهایی از جامعه را نیز شعله ور سازد

باشد که صبح دولت حضرات بدمد