Tuesday, December 12, 2006

وقتي ابراهيم يزدي و تحكيم هو مي شوند

در پي بحث هاي فراواني كه حول محور تجمع چهارشنبه(به مناسبت 16 آذر) صورت گرفته لازم ديديم به يك مسئله ي خاص كه سرمنشا بسياري بحث ها شد اشاره ي كوتاهي داشته باشيم تا شك وشبهه هاي احتمالي كه برخي غرض ورزانه به آن دامن ميزنند زدوده شده و وقايع همانگونه كه بوده در برابر مخاطبان قرار گيرد.

بيانيه ي ابراهيم يزدي

بر اساس توافقاتي كه بين دانشجويان چپ و دفتر تحكيم وحدت قبل از برگزاري برنامه صورت گرفته بود قرار بر آن شد كه دفتر تحكيم از دعوت ابراهيم يزدي و محسن آرمين و خواندن هرگونه بيانيه اي از سوي اشخاصي از اين دست خودداري كند اما در هنگام تجمع، دانشجويان در كمال تعجب مي بينند كه مجري برنامه از تقي رحماني دعوت به سخنراني مي كند . در هر صورت به هر زحمتي كه هست و با وجود تكراري و حوصله سر بر بودن تقي رحماني ، دانشجويان تقريبا آرام مي مانند تا سخنراني اش تمام شود، و در واقع در گوش كردن به سخنراني تقي رحماني به دفتر تحكيم امتياز مي دهند. اين مي گذرد و برنامه ادامه پيدا مي كند تا اينكه پس از خوانده شدن نامه ي ناصر زرافشان از زندان ، دانشجويان ميبينند كه يك تحكيمي با چهره اي حق به جانب پشت بلند گو قرار گرفته تا بيانيه ي ابراهيم يزدي را بخواند ـبا اين بهانه كه شما نامه زرافشان را خوانديدـ اين جاست كه ديگر دانشجويان تحمل نكرده و يك صدا يزدي را هو مي كنند و سپس فرياد مرگ بر آمريكايي ، نوكر امپرياليسم و . . . توسط بخش كثيري از جمعيت سر داده مي شود. دانشجويان اين بار قصد دارند كه اعلام گسست كامل خود را از چنين شخصيت هايي و چنين جريان هايي اعلام كنند. صداي سخنران به گوش كسي نمي رسد و دانشجويان هر لحظه بر فريادهايشان افزوده مي شود . در همين جاست كه يك عضو ادوار تحكيم وحدت جلو مي آيد و رو به معترضين با فحاشي آنها را به احزاب خارج كشور وصل مي كند. پس از اين حركت غير سياسي و بچه گانه ي عضو ادوار درگيري هايي جزئي صورت ميگيرد و مي رود تا در گيري شديدتر شود كه با تلاش هاي چند نفر از دانشجويان در گيري آرام مي شود. اما هنوز فريادها و شعارها براي جلوگيري از خوانده شدن بيانيه ي يزدي ادامه دارد. در اينجا تحكيمي ها كه دانشجويان را در موضعي بالاتر مي بينند از خواندن بيانيه ي يزدي صرف نظر مي كنند.
* بدون هيچ گونه تعارفي اين نشانه ي يك گسست آشكار است . يزدي، جريانش و جريان هاي ديگري همچون او نميتوانند براي دانشجويان به مثابه آلترناتيوي رهايي بخش عمل كنند و امروز دانشجويان اين موضوع را بهتر از هر زمان ديگري درك كرده اند و گويا كه راه رهايي را به خوبي شناخته اند. آيا پلاكاردها، شعارها، سخنراني ها و در كل تجمع سرخ امسال نشانگر همين موضوع نيست؟

No comments: